Mijn naam is Jack de Bruijn en ik ben in maart 2014 begonnen met DrumcoachJack Na jaren besloot ik om van mijn passie mijn werk te maken en ik doe dit met veel plezier en enthousiasme. Mijn liefde voor drummen begon toen ik als kind drumstellen samenstelde van keukengerei en grote waspoeder trommels. Mijn zwager drumde. Toen ik mee mocht om zijn 4-delige Pearl set te kopen en hij er thuis op begon te spelen was ik verkocht door het oergeluid.

Op 12 jarige leeftijd kocht ik van mijn spaargeld mijn eerste echte drumstel. Achteraf gezien aftands en van slechte kwaliteit maar toen was ik er trots op. Ik leerde mij zelf drummen, ik had geen les, autodidact noemt men dat. Al snel speelde ik in diverse bandjes en geneerde ik mij niet om met gevorderde muzikanten te jammen waarvan een aantal later een beroep op mij zouden doen.
Er volgde ruim vier jaar lang les van de bizar goede Jazz drummer Cees Vermeulen die ooit door de beroemde Dutch Swing College band werd gevraagd. Hij leerde mij rudiments (oefeningen) en notenschrift voor alleen snaredrum. Cees zijn fabuleuze techniek was mijn drive om tot het uiterste te gaan. Ik oefende veel, soms 3 tot 4 uur per dag omdat ik dat wilde, daar tijd voor had en vond dat er iets tegenover het lesgeld mocht staan wat mijn moeder opzij zette. In 2019 is Cees overleden maar hij leeft voort als ik zelf oefen en les geef.
Mijn studie na de middelbare school beëindigde ik voortijdig om mij uitsluitend te richten op musiceren nadat de uitslag van een competentietest aangaf dat muziek en onderwijs absoluut mijn ding was en nam ik drumles bij Ton Dijkman als voorbereiding op het toelatingsexamen van de MPA (Muziek Pedagogische Academie) te Alkmaar waar ik aangenomen werd.
In 1987 besloot ik te wisselen van werk: van beroepsmuzikant naar “zekerheid” in de vorm van een fulltime baan in de detailhandel waardoor mijn activiteiten in de muziek niet meer de boventoon voerde, alhoewel ik die baan eerst nog combineerde met 3 bands: gekkenwerk! Desondanks bleef ik actief in de muziek en vonden drummers mij voor drumles. In 2012 leerde ik door reorganisatie op het werk: "zekerheid" is niet gegarandeerd. Ik geloof in dat het leven soms zo loopt omdat het zo moet zijn als je die kansen ziet en met beide handen aanpakt zoals de start van DrumcoachJack waar ik dankbaar mijn beste competenties ten uitvoer mag brengen: muziek en onderwijs. Benny Bakker , een oud leerling van mij, gaf mij toen het laatste zetje:”Waarom ga je niet gewoon doen waar jij zo goed in bent, jij geeft op een unieke manier les”.

Mijn invloeden
Mijn zwager leerde mij de eerste drumbeats. Hij was een groot fan van de muziekstromen uit die tijd zoals Funk, Jazz-Rock en Fusion. Zo luisterde ik naar drummers als Lenny White, Billy Cobham en Steve Gadd. Ik was al fan van Steward Copeland en hou van masters in iets zoals Bruce Lee in martial arts en technische drummers. Steve Gadd is een technische drummer maar ik begon hem het meest te waarderen door zijn stijl, zijn sound, zijn diepe steady groove en zijn invulling van muziek. Steve Gadd is voor mij de ultieme drummer omdat hij met zijn muzikale en technische bagage altijd in dienst van de muziek speelt. Steve Gadd is muziek en dat alles moet de reden zijn waarom iedere bekende artiest hem inhuurt. Check maar eens zijn discografie op zijn website www.drstevegadd.com , je bent je er waarschijnlijk niet van bewust dat je hem dagelijks in je leven hoort.

Het spel van Steward Copeland, drummer van The Police, vind ik geweldig. Ook hij drumt met zijn ziel en zaligheid. Stew’s ongeremde, energieke drive en innoverende stijl met invloeden van Punk, Rock en Reggae spreken mij enorm aan. Ik zeg wel eens dat Vinnie Colaiuta, een andere geweldenaar op drums bij o.a. Sting, een product van Steve Gadd en Steward Copeland had kunnen zijn.